Λίγο πολύ όλοι οι άνθρωποι περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ανήλικης ζωής μας στο σχολείο. Άλλοι προχωρούν, άλλοι σταματούν, άλλοι παίρνουν «καλούς βαθμούς» και άλλοι λιγότερο καλούς. Πόσοι όμως πραγματικά κατανοούν τι έχει συμβεί σε αυτά τα 6 ή 9 ή 12 χρόνια της φοίτησης;

Στη συνέντευξη που θα δείτε συζητάμε με τον ομότιμο καθηγητή παιδαγωγικού ΑΠΘ, Γιώργο Γρόλλιο. Ξεκινούμε από μια απλή καθημερινή τάξη και αναλύουμε τα φαινόμενα.

Μιλάμε για τους «καλούς» και τους «κακούς» μαθητές και αναλύουμε κατά πόσο η μη επαρκής φοίτηση αποτελεί τελικά κάποια ατομική «σχολική αποτυχία». Συζητάμε για τα εμπόδια που βρίσκουν οι μαθητές και οι μαθήτριες, είτε αυτά είναι οικονομικά είτε πολιτισμικά και ψηλαφούμε τους λόγους που υψώνονται μπροστά τους αυτά τα (μερικές φορές) αδιαπέραστα τείχη για την περιβόητη «κοινωνική κινητικότητα». Συνδέουμε την εκπαίδευση με τον καταμερισμό εργασίας και εξηγούμε τις επιδόσεις ενός παιδιού με βάση τη δουλειά των γονιών του.

Στη συνέχεια ταξιδεύουμε μέχρι τα βουνά της Βραζιλίας και τις πόλεις της Χιλής εξετάζοντας το έργο του Πάουλο Φρέιρε, αλλά και τις δυνατότητες εφαρμογής όσων δίδαξε και όσων έγραψε. Επίσης στη συζήτηση αναφέρονται παραδείγματα διαφορετικών τρόπων διαπαιδαγώγησης των ανθρώπων και ανιχνεύονται τα όρια που μπορεί να υπήρξαν λόγω του κατεστημένου.

Τέλος, συζητάμε για μια κομβική έννοια των σύγχρονων κοινωνιών που μένει εν πολλοίς ανεφάρμοστη, η οποία δεν είναι άλλη από τη Δημοκρατία. Μόνο που εδώ δε θα μιλήσουμε μονάχα για μια αφηρημένη δημοκρατία, αλλά για την αντίφαση ενός καθεστώτος που κοκορεύεται ότι εφαρμόζει τη δημοκρατία, αλλά στο τέλος τέλος, από την εκπαίδευση μέχρι την εργασία και τη χώρα ολόκληρη η δημοκρατία παραμένει μια ημιτελής συνθήκη. Έτσι φωτίζουμε τους όρους που χρειάζεται να δημιουργηθούν για την εφαρμογή της δημοκρατίας στην εκπαίδευση και την επέκτασή της σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής.

Με τον Γιώργο Γρόλλιο συζητά ο Χρήστος Αβραμίδης.