1. Η εκεχειρία δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς την πίεση του παγκόσμιου αντιπολεμικού κινήματος που μετά από 15 μήνες δεν το έχει βάλει κάτω και επιφέρει μεγάλες πιέσεις στις κυβερνήσεις.

2. Ο Άντονι Μπλινκεν και η κυβέρνηση των Δημοκρατικών που τόσο καιρό κατηγορούσαν την Χαμάς ότι δεν δέχεται τα σχέδια εκεχειρίας, όταν γνωρίζαμε πολύ καλά ότι τα μπλοκάρει το υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ, οφείλει στην παγκόσμια κοινότητα μια μεγάλη απολογία.

3. Η αναλογία απελευθέρωσης 30/50 Παλαιστίνιοι για κάθε ένα Ισραηλινό όμηρο είναι σωστή. Το Ισραήλ κρατάει παράνομα περίπου 10.000 Παλαιστίνιους πολίτες, παιδιά και γυναίκες χωρίς αυτοί να διέπονται από κάποιο σύστημα αξιών ή ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις ανθρωποφυλακες του καθεστώτος.

4. Η συμφωνία εκεχειρίας δεν θα σβήσει τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ ούτε θα το απαλλάξει απο την υποχρέωση να λογοδοτήσει απέναντι στα διεθνή δικαστήρια για το σκοτάδι που άπλωσε στον κόσμο. Η πίεση να μην πάνε τόσοι δεκάδες χιλιάδες θάνατοι ατιμώρητοι πρέπει να δυναμώσει.

5. Καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση Νετανιάχου. Μέχρι και αυτή την ώρα, ξημερώματα Πέμπτης, ο Νετανιάχου δηλώνει ότι δεν έχει δώσει συγκατάθεση στη συμφωνία εκεχειρία. Το ενδεχόμενο να λειτουργήσει ρεβανσιστικα το Ισραηλινό καθεστώς είναι υπαρκτό.

6. Το Ισραήλ βγαίνει χαμένο για έναν απλό λόγο. Θα μπορούσε να πετύχει ανταλλάξει ομήρων ήδη την επόμενη της 7ης Οκτώβρη. Το γεγονός ότι διάλυσε την οικονομία του, φορτώθηκε αποεπενδυση, απομονώθηκε από τον υπόλοιπο πλανήτη, θυσίασε στρατιώτες του, έθεσε τους πολίτες του σε κίνδυνο, χωρίς καν να πετύχει τον βασικό του στόχο που ήταν η καταστροφή της Χαμάς, όλα για να επιστρέψει ξανά στην αρχική του επιλογή, συνιστούν μερική ήττα.

7. Η Παλαιστινιακή Αρχή ντε φάκτο χάνει την πρωτοκαθεδρία στις διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ. Η στρατηγική της να τηρεί στάση αναμονής και να καταπιέζει τις πιο ριζοσπαστικες ομάδες προς το παρόν την απαξιώνει στα μάτια της νεολαίας και είναι ασαφές το πόσο ακόμα θα διατηρηθεί αυτό το σκηνικό, στις νέες συνθήκες.