Format: Κριτική κινηματογράφου

Προς υπεράσπιση του Kusturica (ή του σινεμά ή του ανθρώπου ή της ζωής)

Θέλω να υπερασπιστώ τον Kusturica διότι σε ερώτηση που του είχα κάνει για την τελευταία του ταινία και γιατί χάθηκαν ξαφνικά τα ίχνη της, μου απάντησε χωρίς περιστροφές πως είχε μια σκηνή που ΝΑΤΟικοί πυρπολούν ένα ολόκληρο χωριό και εκτελούν όλους τους κατοίκους του. Η εταιρία παραγωγής απαίτησε να την βγάλει. Αυτός επέλεξε να μην […]

Η ιμπεριαλιστική πολιτική του θανάτου και το θέαμά της

Mein Fuhrer, μπορώ και περπατάω! Peter Sellers στο Dr. Strangelove or How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb του Stanley Kubrick (1964)[1] Η ιδέα ενός πυρηνικού ολέθρου μοιάζει με πραγματικό εφιάλτη. Ωστόσο, μέσα στα χρόνια, και δια μέσου της μαζικά κατευθυνόμενης κουλτούρας, εξυμνήθηκε: είτε ως απειλή, είτε ως ενδεχόμενη πραγματικότητα, είτε ως […]

Επιγραμματικά. Bergman.

1 Δημιουργός. Ο Bergman έδωσε πραγματική αξία στην έννοια του δημιουργού στον κινηματογράφο και στην πλήρη αυτονομία του. Η ανεξαρτησία του φτάνει στην πιο υψηλή κλίμακα και τα έργα του είναι ολοδικά του, από τη γραφή, το ρεπεράζ, την προπαρασκευή, την πρόβα, τα γυρίσματα και την τελική τους ολοκλήρωση. Αντιλήφθηκε και απέδειξε, έτσι, πριν την […]

Μαζικός πανικός και μαζική απόλαυση: το Adolescence ως hype

Όπως είναι πασιφανές το Adolescence κατάφερε να πιάσει όλους του τους δείκτες. Επίδραση στο δημόσιο λόγο, εμπορική επιτυχία, τεχνική και αισθητική αρτιότητα, πολιτιστική κεφαλαιοποίηση. Για ό,τι ματαιοπονεί κάθε επίδοξος σκηνοθέτης, για το Adolescence δεν είναι μια επιδιωκόμενη φιλοδοξία αλλά μια υλική πραγματικότητα. Όσο και να κράτησε, όσο και να κρατήσει, οι στόχοι της παραγωγής του […]

«Κάποιος πρέπει επειγόντως να κοιτάξει τον ουρανό» 27ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Το Las Vegas είναι μια από τις ανοιχτές ντροπές της ανθρωπότητας. Είναι ναός της ψευδαίσθησης και του θεάματος σε πραγματικό χώρο και χρόνο. Δημιουργήθηκε για να παράγεται πλούτος και ταυτόχρονα για να περιφρονεί τον υπόλοιπο κόσμο. Ένα theme park ύβρεως που προμοτάρει τη μιζέρια και αναπαράγει το αντανακλαστικό της αυτο-υποτίμησης και του φθόνου. Μια κατασκευή […]

Αυθαίρετοι αφορισμοί: Ο John Cassavetes σαν ένα σύγχρονο καλλιτεχνικό μανιφέστο

1 Αν ο John Cassavetes έκανε πράξη, έστω μια φορά στην πορεία του, τα θεματικά και σκηνοθετικά θελήματα των παραγωγών, των ιδρυμάτων και των θεσμών, των pitching labs, των πανομοιότυπων σεναριακών συνταγών και των γραφειοκρατών τα φιλμ του θα είχανε καεί στην εμφάνιση. Αλλά και πάλι, ο συγκεκριμένος θα ήξερε και θα έβρισκε τον τρόπο […]

Καθώς η Δράμα ταξιδεύει στην Ίριδα…

Καθώς μεσουρανεί η μεγαλομανία και η αξία μιας μινιατούρας ή ενός χαϊκού έχει χαθεί για να πάρουν τη θέση τους πράγματα που δεν αντέχουν συχνά να κρατήσουν τα ανθρώπινα χέρια, ή το ανθρώπινο μέγεθος ως μέτρο, μια εποχή δηλαδή παρατεταμένης πολιτισμικής παρακμής, το «μικρό» είναι μια λέξη αδικημένη. Αλλιώς, σαν ουρανοξύστες που κρύβουν τον ουρανό […]

Εκεί, που δεν χωράς πουθενά.

Είχα την χαρά να παρακολουθήσω στα πλαίσια του 3ου φεστιβάλ κινηματογράφου Αθήνα – Παλαιστίνη 2024, την ταινία Lyd (2023) των Rami Younis & Sarah Ema Friedland. Την βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα για περισσότερους από έναν λόγους. Αρχικά, η ίδια η πρωτοβουλία της διοργάνωσης του συγκεκριμένου φεστιβάλ είναι μια φοβερά δυνατή πρωτοβουλία και αναγκαία, η οποία καταφέρνει […]

Σκέψεις πάνω στην ταινία, The Zone of Interest

Χθες το βράδυ πήγα και είδα την εξαιρετική ταινία, The Zone of Interest (2023), σε ένα θερινό σινεμά, δυστυχώς των βορείων προαστίων της Αθήνας. Η ταινία αυτή, η οποία βασίζεται χαλαρά στο ομώνυμο βιβλίο του Martin Amis (2014), επιδιώκοντας να μιλήσει για το Ολοκαύτωμα εστιάζει στην καθημερινότητα της οικογενειακής ζωής του διοικητή του στρατοπέδου συγκεντρώσης […]

Riceboy Sleeps: Γιατί η ταινία οφείλει να λάβει διανομή στην Ελλάδα.

Προσοχή, απανωτά spoilers! Την Κυριακή 1/10 είδαμε στο σινεμά Δαναός, το Riceboy Sleeps, ταινία που διαγωνίζεται στο Διεθνές Αγωνιστικό στις Νύχτες Πρεμιέρας. Σε ένα βαθμό είχαμε επιλέξει την ταινία λόγω της θεματικής του μεταναστευτικού, ωστόσο δεν είχαμε προετοιμαστεί για την έντονη εμπειρία που θα ζούσαμε. Πήγαμε τρεις Αλβανές δεύτερης γενιάς και μία Πόντια. 4/4 κλάψαμε […]