Σε ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ κρίνονται όλοι: οι δημιουργοί, οι επιμελητές, το κοινό – περιλαμβανομένων των επιτροπών, αλλά και της κριτικής εν γένει. Τι έργα επιλέγουν να στείλουν οι δημιουργοί, ποια από αυτά προκρίνονται και σε ποια τμήματα εντάσσονται, τι αποφασίζουν οι θεατές να παρακολουθήσουν και ποιες προσδοκίες έχουν από αυτά. Αυτό το σύμπλεγμα ανθρώπων, νοοτροπιών […]
Αφοσιωμένοι καλλιτέχνες και επιστήμονες, ακτιβιστές που μάχονται για την ισότητα και την κοινωνική αλλαγή κατέλαβαν τις οθόνες του διεθνούς διαγωνιστικού του 27ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, δίνοντάς μας ελπίδα. Η αφοσίωση στην τέχνη είναι μια βαθύτερη διαδρομή, ένας υπαρξιακός προσανατολισμός που οδηγεί σε έναν άλλου τύπου κοσμικό αναχωρητισμό. Στο Η Καρδιά του Ταύρου της Εύας Στεφανή βλέπουμε […]
Θέλω να υπερασπιστώ τον Kusturica διότι σε ερώτηση που του είχα κάνει για την τελευταία του ταινία και γιατί χάθηκαν ξαφνικά τα ίχνη της, μου απάντησε χωρίς περιστροφές πως είχε μια σκηνή που ΝΑΤΟικοί πυρπολούν ένα ολόκληρο χωριό και εκτελούν όλους τους κατοίκους του. Η εταιρία παραγωγής απαίτησε να την βγάλει. Αυτός επέλεξε να μην […]
Mein Fuhrer, μπορώ και περπατάω! Peter Sellers στο Dr. Strangelove or How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb του Stanley Kubrick (1964)[1] Η ιδέα ενός πυρηνικού ολέθρου μοιάζει με πραγματικό εφιάλτη. Ωστόσο, μέσα στα χρόνια, και δια μέσου της μαζικά κατευθυνόμενης κουλτούρας, εξυμνήθηκε: είτε ως απειλή, είτε ως ενδεχόμενη πραγματικότητα, είτε ως […]
1 Δημιουργός. Ο Bergman έδωσε πραγματική αξία στην έννοια του δημιουργού στον κινηματογράφο και στην πλήρη αυτονομία του. Η ανεξαρτησία του φτάνει στην πιο υψηλή κλίμακα και τα έργα του είναι ολοδικά του, από τη γραφή, το ρεπεράζ, την προπαρασκευή, την πρόβα, τα γυρίσματα και την τελική τους ολοκλήρωση. Αντιλήφθηκε και απέδειξε, έτσι, πριν την […]
Όπως είναι πασιφανές το Adolescence κατάφερε να πιάσει όλους του τους δείκτες. Επίδραση στο δημόσιο λόγο, εμπορική επιτυχία, τεχνική και αισθητική αρτιότητα, πολιτιστική κεφαλαιοποίηση. Για ό,τι ματαιοπονεί κάθε επίδοξος σκηνοθέτης, για το Adolescence δεν είναι μια επιδιωκόμενη φιλοδοξία αλλά μια υλική πραγματικότητα. Όσο και να κράτησε, όσο και να κρατήσει, οι στόχοι της παραγωγής του […]
Το Las Vegas είναι μια από τις ανοιχτές ντροπές της ανθρωπότητας. Είναι ναός της ψευδαίσθησης και του θεάματος σε πραγματικό χώρο και χρόνο. Δημιουργήθηκε για να παράγεται πλούτος και ταυτόχρονα για να περιφρονεί τον υπόλοιπο κόσμο. Ένα theme park ύβρεως που προμοτάρει τη μιζέρια και αναπαράγει το αντανακλαστικό της αυτο-υποτίμησης και του φθόνου. Μια κατασκευή […]
1 Αν ο John Cassavetes έκανε πράξη, έστω μια φορά στην πορεία του, τα θεματικά και σκηνοθετικά θελήματα των παραγωγών, των ιδρυμάτων και των θεσμών, των pitching labs, των πανομοιότυπων σεναριακών συνταγών και των γραφειοκρατών τα φιλμ του θα είχανε καεί στην εμφάνιση. Αλλά και πάλι, ο συγκεκριμένος θα ήξερε και θα έβρισκε τον τρόπο […]
Καθώς μεσουρανεί η μεγαλομανία και η αξία μιας μινιατούρας ή ενός χαϊκού έχει χαθεί για να πάρουν τη θέση τους πράγματα που δεν αντέχουν συχνά να κρατήσουν τα ανθρώπινα χέρια, ή το ανθρώπινο μέγεθος ως μέτρο, μια εποχή δηλαδή παρατεταμένης πολιτισμικής παρακμής, το «μικρό» είναι μια λέξη αδικημένη. Αλλιώς, σαν ουρανοξύστες που κρύβουν τον ουρανό […]
Είχα την χαρά να παρακολουθήσω στα πλαίσια του 3ου φεστιβάλ κινηματογράφου Αθήνα – Παλαιστίνη 2024, την ταινία Lyd (2023) των Rami Younis & Sarah Ema Friedland. Την βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα για περισσότερους από έναν λόγους. Αρχικά, η ίδια η πρωτοβουλία της διοργάνωσης του συγκεκριμένου φεστιβάλ είναι μια φοβερά δυνατή πρωτοβουλία και αναγκαία, η οποία καταφέρνει […]
